Tasiemce, takie jak Dipylidium caninum i Echinococcus spp, żyją w jelicie psa i żywią się składnikami odżywczymi, które zwierzę spożywa. Mogą one powodować zaburzenia jelitowe i zahamować wzrost rosnącego szczenięcia. Niektóre pasożyty zewnętrzne, takie jak pchły, mogą przenosić pasożyty, jeśli pies połknie je podczas pielęgnacji. Niektóre gatunki tasiemców są chorobotwórcze również dla ludzi i stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia.
Pasożyty wewnętrzne
Dlaczego tak ważne jest zapobieganie pasożytom wewnętrznym?
Pasożyty wewnętrzne u psów to organizmy, które żyją wewnątrz ciała, głównie w przewodzie pokarmowym, ale mogą również infekować inne obszary ciała, takie jak płuca, krew, serce, mózg, a nawet oczy. Niektóre rodzaje pasożytów wewnętrznych są bardziej niebezpieczne niż inne, ale wszystkie stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia i powinny być natychmiast zwalczane. Z tego powodu konieczne jest okresowe odrobaczanie psa, aby uniknąć inwazji, które mogłyby zagrozić zdrowiu zwierzęcia lub innych członków rodziny.
Skąd mam wiedzieć, czy mój pies ma pasożyty wewnętrzne?
Pasożyty wewnętrzne mogą powodować utratę masy ciała, zmęczenie i osłabienie, a inne mogą powodować trwałe uszkodzenie wątroby lub tkanki serca, z objawami od łagodnych do ciężkich. Jeśli u Twojego psa wystąpi którykolwiek z poniższych objawów, a zwłaszcza jeśli zauważysz nasilenie objawów, natychmiast skontaktuj się z lekarzem weterynarii, aby mógł ocenić psa i wykluczyć infekcję pasożytniczą. Typowe objawy zakażenia pasożytniczego u psów obejmują:
- Zmęczenie, osłabienie i spadek masy ciała,
- kaszel lub problemy z oddychaniem,
- zwiększony apetyt bez przybierania na wadze,
- wydęty brzuch, szczególnie u szczeniąt,
- kręcenie się lub pocieranie tylną częścią ciała o podłogę w celu złagodzenia swędzenia,
- biegunka, zmniejszony apetyt lub obecność krwi w kale,
- widoczne robaki w kale, sierści lub w okolicy odbytu.
Najważniejsze pasożyty wewnętrzne
Tasiemce
Tęgoryjce
Tęgoryjce, takie jak Ancylostoma spp i Uncinaria stenocephala, żyją w układzie pokarmowym, zarażając psy, zwłaszcza szczenięta, psy myśliwskie i psy żyjące w hodowlach. Przyczepiają się do błony śluzowej jelit i żywią się krwią. Bardzo ważne jest prawidłowe odrobaczanie szczeniąt.
Nicienie
Nicienie, takie jak Toxocara spp, są również pasożytami przewodu pokarmowego, a szczenięta są bardziej wrażliwe na zarażenie, które łatwo przenosi się na nie w wyniku kontaktu z zakażonym kałem. Są to najczęstsze pasożyty jelitowe, a niektóre gatunki są również zoonotyczne.
Włosogłówki
Włosogłówka Trichuris vulpis zwykle atakuje dorosłe psy. Jaja zakaźne przenoszone są z zanieczyszczonej gleby lub wody, a po przyczepieniu żywią się krwią. Jaja zakaźne są również bardzo odporne w środowisku, dlatego często dochodzi do nawracających inwazji.
Robaki płucne
Pasożyt Angiostrongylus vasorum żyje w drogach oddechowych i może powodować objawy ze strony układu oddechowego (kaszel), ale także problemy kardiologiczne w końcowym stadium choroby. Psy zarażają się poprzez spożycie niektórych gatunków ślimaków.
Robaki sercowe
Dirofilaria immitis, znana jako nicień sercowy, znajduje się w krwiobiegu we wczesnych stadiach i jest przenoszona przez ukąszenia komarów (nosicieli). Dorosłe robaki żyją w tętnicach płucnych i powodują poważne i zagrażające życiu choroby u psów i kotów, ponieważ oprócz powodowania zastoinowej niewydolności serca, do ich usunięcia konieczna jest operacja na otwartym sercu. Zmiany klimatyczne sprzyjają rozprzestrzenianiu się komarów, a rosnąca liczba podróżujących zwierząt domowych zwiększa ryzyko infekcji.
Robaki oczne
Thelazia callipaeda to mały biały robak, który żyje na powierzchni oczu - zwykle pod trzecią powieką. Najczęstsze objawy oczne obserwowane u zarażonych psów obejmują zapalenie spojówek, łzawienie oczu, wysięk i mimowolne zamykanie oczu. Samiec muszki owocowej przenosi pasożyta żywiąc się łzami.
Giardia
Pierwotniak Giardia intestinalis żyje w jelicie cienkim psów. Młode psy są zwykle bardziej podatne na zarażenie i mogą zarazić się Giardia poprzez spożycie wody zanieczyszczonej odchodami, gleby, żywności lub przedmiotów. Powoduje biegunkę, a leczenie jest trudne, ponieważ bardzo często dochodzi do reinfekcji. Może być przenoszona na ludzi.
Kokcydia
Pierwotniaki Isospora spp są pasożytami jelitowymi. Zdrowe dorosłe psy rzadko chorują na biegunkę wywołaną przez kokcydia, ale u szczeniąt choroba ta występuje często. Psy zarażają się kokcydiami po spożyciu jaja kokcydii (oocysty) w skażonym środowisku lub w wyniku bezpośredniego kontaktu ze skażonymi odchodami.